TAGLAGAS

DAHON 

ni Wilma E. Hermogenes

ang isang halaman habang namumunga

hindi maiwasang  may dahong malanta

maging bulaklak na nakakahalina

kung minsan halimuyak ay nawawala

patuloy na lumalabas kanyang  katas

lumalapad at patuloy sa pagtaas

ngunit kung minsay hindi nakaliligtas

mapaglaruan, mabangga at mapitas

kung maisipan ng araw na magbantay

itong ulan hagibis sa paglalakbay

tiyak na kasunod nito’y pagkalumbay

hamog na dala’y kasawian sa buhay  

matitigang sa labis na pagkauhaw

manghihina na tila nalulusaw

hanggang sa wala na itong mapalahaw

ngunit bukang liwayway ay natatanaw

  

ang isang halamang makapit ang ugat

matindi man pagkalanta’t pagkasugat

hanggang sa mayrong  tubig na malalasap

hindi matitinag nang hangi’y malanghap

hindi lahat ng dahon na nalalagas

walang pakinabang kung ito’y  bumagsak

mayrong natuyo’t sa ulo nakalapat

daig pa ang tala sa ningning at singkad!

                               Kung ilalarawan ako sa panahong ito, ang mga imaheng iyan ang pinakaakmang larawan para sa akin. Isang puno na naglalagasan ang mga dahon... mga tuyo't at patuloy lamang na hinahangin! LUTANG SA KUNG ANO BA NAIS GAWIN!

                       Pakiwari ko inililipad ako papalayo sa aking puno. Namumunga ako ngunit tila hindi nararapat sa mga kinalalagyan ng iba pang mga puno ngunit tulad ng idinidikta ng aking puso'y doon ako nakaugat! Ang inaakala kong malagong puno ay malayo pa sa katotohanan at kailangan ko pang maghintay para tuluyan akong yumabong.

                       Kahit sobrang sakit ang paulit-ulit na paglagas ng aking mga bunga kailangan kong magpatuloy. Wika nga ni WEH sa kanyang pagninilay "Kapag may nalagas tiyak may bagong mamumukadkad kayat patuloy lamang sa pagliyab ." Sa tamang panahon ang inaasam kong dahon ay maisasakamay ko rin at marahil ito ang isa mga dapat kong mapagdaan.