ASPEKTO NG PAG-IBIG: NAGMAHAL, NANANALIG, MAGPAPATAWAD

ASPEKTO NG PAG-IBIG: NAGMAHAL, NANANALIG, MAGPAPATAWAD

Ang pagsisimula kong ito ay isang pagtatapos

Ang pagtanggap kong ito ay isang paglimot

Ang pagbabahagi kong ito’y matagal ng pinagdamot

Papakawalan ang damdamin na ikinulong ng pag-iimbot

Magpapatawad kahit na ang nanakit umurong ang dilang nanlambot

Kung sadyang ang maling akala’y nakamamatay

Malamang marami sa atin ang matagal ng nakahimlay

Hindi ako na-friend-zone , na-fall o na-DTR kaya nalulumbay

Gusto ko lang magpatawad at napakatagal ko itong hinihintay

Nang ibinigay ang pagkakataon, hindi pa rin nagtagumpay

Sapagkat inaasam na kataga’y pinagkait niyang tunay

Upang maunawaan pakinggang mabuti ang aking pagsasalaysay

Isang pagbabalik-tanaw sa pag-ibig na inakalang panghabambuhay

Pagkapit sa pananalampatayang sa ninanasa’y magtatagumpay

Pagharap sa kinabukasang  punong-puno ng pag-asa at matiwasay…

PAGBABALIK-TANAW: NAGMAHAL

Ibinahagi mo sa akin ang iyong mundo

Pinakita mo ang natatago nitong paraiso

Noong una sadyang nakakalito

Kasi nang minsang lumalangoy ako

Sumisid at di namalayang napalayo

Paglutang ko nawala ka sayong pwesto

Napaluha tuloy ng isang baso

Pakiwari ko’y nalunod ang aking puso

Sa paghampas ng along nagdidiliryo

Lumitaw kang nakawak sa aking braso

Sabay bulong  “nandito lang ako”

Utak at puso ko noo’y nagkasundo

Pawa silang nakasisiguro

Na anomang ating pinaplano

Natitiyak na magkakatotoo

Pero ang pundasyon na ating binuo

Winasak ng napalakas na bagyo

Napasubsob ako’t napaupo

Naipit ang iyong mga paa’t hindi na ako naitayo

Dumilim ang paligid at nabalot ng aso

Hanggang sa tuluyan na itong gumuho

Dahil sa bakas na iniwan nito

Hindi man natin ginusto

Nagkusang magpakalayo-layo

Tinakpan ang tenga sa iyong kwento

Hinayaan ang mga luha na tumulo

Hinintay na ubanin ang bahagi mo sa aking puso…

Ito pa ang nagpahirap sa delubyong ito

Inampon na ako ng iyong mundo

Kaya’t di makaiwas na di pumarito

Bagama’t naitali na ang ating mga puso

Aaminin ko, presensya’y mo’y nagpapatuliro

Bumabalik ang huli nating pagtatagpo

Nabubuhay ang sakit at pagsiphayo

Hindi maunawaan at sadyang nalilito

Batid kong naibaon na ang damdamin sa nitso

Ngunit di pa rin nakalimot sa dulot na pagkabigo

Sa tuwing maghaharap ipinapalagay ka lamang na multo...

KASALUKUYAN: NANANALIG

Mahigit isang dekada na ang lumipas

Mukhang nainip na sa atin ang landas

Lagi tayong pinagtatagpo, lagi ring umiiwas

Dumating na rin marahil ang tamang oras

Upang magpatawad at maliwanagan ang utak

Subalit parang napipi at ayaw mag-usap

Humiram pa ng lakas sa alak bago pumutak

Nangamusta at nagtanong sa buhay na hinarap

Sabay sabing “Ikaw naman di ba ang naunang tumalikod at naghanap?”

Napahinto ang lahat at labis na nagulat

Hindi pa rin ako nagpatinag at nangusap

“Ilan taon na ba ang iyong mga anak?”

“Sampung taon, kasintada ng iyong paghuhudas.”

Isa-isang tumayo  ang mga kasama at nagsipaglayas

Sabay-sabay na gustong pumunta sa kasilyas

Hanggang sa dalawa kaming natira sa may salas

Katahimikan ng paligid ay kaniyang binasag

“Ako pala talaga ang naunang kumalas,

kalimutan na  lang natin ang nakalipas.”

Iniabot ang kamay bilang pagwawakas

Nagpaalam at ibiniling maayos na samin ang lahat

Sinundan nang tingin ang kaniyang paglalakad

Nanariwa ang panahong magkasama kami sa daang tinatahak

Tila iisa ang tumatakbo sa aming mga utak

Siya’y huminto, lumingon, kumaway na aking kinagulat

Tumulo ang luha ngunit nakangiting tumango sa kausap…

Hihintay kong salita’y di man lamang niya binigkas

Nanalig akong babanggitin sa ating pagwawakas

PATAWAD ang hangad ko sa aming paghaharap

Katahimikan ng puso ang inaasahang magiging katumbas

Ngunit di narinig kahit inudyukan na siya ng lahat….

HINAHARAP: MAGPAPATAWAD sapagkat MAY PAG-ASA

Sadyang napakahirap masaktan

Ngunit napagtanto ko sa aking karanasan

Hindi lahat ng nakapanakit, alam na sila’y may kasalanan

Kapag ganito ang sitwasyon, kapayapaan ng puso’y katatandaan

Dulot lang di’y kaguluhan ang pagkapit sa nakaraan

Sapagkat ang salitang “TAPOS NA” hindi lamang pinakinggan

Upang tuluyang bumitiw at pangyayari ay matuldukan

Gamitin din ang iba pang pandama upang mamulat sa katotohanan

Mata nati’y nagpapakita ng buhay na masaya,

            bagamat hindi na siya ang kasama

Labi’y nagpapalasap ng tamis ng mga panibagong alaala,

            nagpapawi ng asim at pakla na siyang may likha

Ilong na nagpaamoy ng halimuyak ng bulaklak mula sa bagong sinisinta,

            maging masangsang na amoy ngayo’y natitiis basta kapiling siya

Kamay na nagpapadamang mayroong kasanggga sa tuwina,

            hinding-hindi ka bibitiwan sa hirap man o ginhawa

Kaya sa iyo na hinintay kong humingi ng aking kapatawaran

Maluwag na ang puso kong tanggapin ang iyong pamamaraan

Sa muli nating pagtatagpo ay mayroong ng kapayapaan

Maibabalik na sa normal ang ating pagkukumustahan

Mga tao sa ating paligid ay hindi na rin mahihirapan

Makukuha na nating harapin ang isa’t isa ng walang ilangan

Higit sa lahat, sinarado na natin kwento ng ating pagmamahalan

 

Kahapon man ay dumilim,

naglaban  puti at itim

Kakapak pa rin ang bitwin

kahit pa nga makulimlim

kaya’t huwag maninimdim

araw ay lilitaw pa rin

Tingnan ang punong nakatindig

‘di halatang naliligalig 

kapag daho’y biglang nanginig

isa-isang nagsipagkabig

kawan ng ibong umaawit

lilipad ng magkakalapit

payapang puso ang papalit

liliwanag maging ang isip

matapos na sila’y marinig

Itong buhay ay  mahabang paglalakbay

May dumarating upang magbigay saysay

Ang ilan ay maaaring magpalumbay

Ngunit ang mahalagang matira’y tunay

Na siyang makakapiling  habambuhay

Ito ay lahok sa sa Saranggola Blog Awards 8 www.sba.ph.

\