PALIHAN

Sa mga nakalipas na araw ay nakararanas na tayo ng panaka-nakang pag-iyak ng langit, hudyat na nalalapit na ang tag-ulan at nabibilang na ang nalalabing araw ng ating pagbabakasyon. Sa pagtatapos ng buwang ito ay PASUKAN NA NAMAN SA ESKWELA at sadyang hindi na ito mapipigilan.

Dalawang linggo bago ang pasukan ay naging abala na ang mga guro sa paghahanda ng pagbubukas ng taong-panuruan na ito. Nagsimula ang Brigada Eskwela habang ang ilang mga guro ay dumalo sa iba't ibang palihan para sa pagsasanay ng bagong kurikulum lalo na sa ikatlong taon nito sa Gra 3 at 9.

Ang palihan ay ang malakihang talakakayan sa isang paksa o higit na sanay na tawaging seminar. Bagamat bitin pa ako sa bakasyon ay kinailangan kong magpaalam na sa paglalakwatsa dahil tawag ng tungkulin ang aking kinaharap. Nangangahulugan din ito ng pagiging abala sa araw-araw at mababawasang muli ang aking oras kapiling ang aking pamilya. Higit sa panahong ito na sa ako'y magbabyahe araw-araw, aalis akong tulog ang aking kambal at babalik sa ganoong kalagayan.

Sa isang linggong palihan na aking dinaluhan ay kinailangan naming manatili sa BSP Hotel, sabi nga ng mga nag-organisa maraming gawaing inihanda at kadalasang matatapos ito ng gabing-gabi na kaya mas mabuting manatili sa naturang tulugan. Isa pa libre naman dahil sinagot ito ng gobyerno kaya sulitin na...

Maganda at naging makabuluhan ang mga paksang tinalakay bagamat hindi na bago sa aking pandinig ay nadagdagan aking kaalaman lalo na sa usapin ng kurikulum sa Senior High School Program. Nakatutuwa ang mga talakayan dahil napakarami naming gawain. Nakakilala ng mga bagong kaibigan mula sa iba't ibang paaralan at nakapagpabahagi ng kaalaman sa mga nakasama ko ng limang araw.

Ang pinakamagandang karanasan ko sa palihang ito ay ang mapili bilang isa sa magpapakitang turo bagamat muntikan ng hindi ito matuloy. Nakatataba ng puso ng ako ang itinuturo nila na maging kinatawan ng mga guro sa Maynila ngunit noong sinasabi na nila na ako ang kanilang napili ay mayroong isang guro na nagpresinta ng sarili na siya di umano ang magde-demo. Nagulat ang lahat at napatahimik na lamang kami lalo na noong sinabi niya ang dahilan kung bakit gusto niyang magpakitang turo. Dahil sa siya ay nagkusa at bilang respeto na rin at mas matagal na siya sa serbisyo ay nagpaubaya ako. Nagkataon na kinakailangan na apat ang magpapakitang turo at naibigay ang dalawang slot sa aming dibisyon kaya napasama pa rin ako :)

Aminado ako na hinahangad ko ang pagkakataong iyon kaya ipinagdasal ko ito at ipinagkaloob ng Panginoon. Hindi naman mahirap sa akin ang pagpapakitang turo bukod sa malakas talaga ang aking loob ay may kakayahan naman akong isagawa ito lalo na ang aking mga naging mag-aaral ay mga guro rin sa Filipino. Sa itinakdang araw ay naging matagumpay ako at nagpapasalamat ako sa feedback na ibigay ng aking kritiko at kapwa ko mga guro kaya umuwi akong tuwang-tuwa hanggang sa ibalita ko ito sa aking pamilya.

Matapos ang matagumpay na palihan noong nakaraang linggo ay muli kaming dumalo sa tatlong araw na Pantag-init na Pasanayan sa Filipino. Nakakapagod man at di tulad noong nakaraang linggo na siksik sa kaalaman at walang gastos ay kailangan naming pagtyagaang dumalo hehehehe. Kumpara noong nakaraang linggo masyadong magulo ito at napakainit pa kaya wala sa pokus ang mga guro. 

Kapansin-pansin din ang pulitika sa palihan na ito. Ang mga kapit sa patalim para makuha ang kanilang hangad na promsyon ayun paulit-ulit mong makikita sa harap kahit na ayaw na silang pakinggan ng mga guro. Nakadismaya lamang kasi lantaran ang pamumulitika. Ipinamumukha ng ilan na kung gusto ninyong marating ito kailangan ninyo ako at nangangahulugan ito na magsunod-sunoran sa kanila.Muli kong nakita ang kasabihan sa public "It's not what you know, it's who'm you know." Pero naniniwala pa rin ako na kaya naming iangat ang aming sarili na di nakadenpe sa iba. Kung ayaw kang bigyan ng pagkakataon ay ikaw na mismo ang gumawa ng paraan para sa sarili mong landas na tinatahak. Wala ka pang utang na loob.

Sa pangkalahatan, maliban sa kaalamang inihahatid ng palihan ay higit na karanasan ang makasalamuha sa mga kapwa mo guro sa iba't ibang paaralan na nagiging kaibigan at naghahatid ito ng kasabikan ng muli ninyong pagkikita-kita para sa isa na namang makabuluhang gawain kapiling ang isa't isa.

HANGGANG SA MULING PALIHAN!

Bayan ng Maharlika

KAHARIAN NG TUNDUN

Bandila ng Kaharian ng Tundun

Kinikilala na isa sa pinakamatandang  pook sa Maynila. Isa sa mga kaharian sa Pilipinas at pinakamatatag na Imperyo sa Luzon. Pinagmulan ng mahuhusay at matatapang na mga maharlikang Pilipino na huling napabagsak ng mga Kastilang sumakop sa ating bansa.

Maringal ang pamumuhay ng mga naninirahan sa pook na ito na nakikipagkalakan sa mga karatig na bansa tulad ng Malay, Borneo at Tsina. Kinalaunan maliban sa pakikipagkalakan ay napamahal din ang mga ito sa mga mamamayan ng Tundun kung kaya’t ang ilan sa kanila ay nakaisang dibdib ng ilang pinuno nito. Kaya’t hindi nakapagtataka na ang mga naninirahan sa kahariang ito ay multikultural na pinaghalo-halong lahi ng ating mga ninuno at dayuhang napadpad sa kaharian.

Kakabit ng mga pangalan ng namuno sa imperyong iyo ang “LAKAN” o  “RAJAH” na nangangahulugang pinuno o hari at “DAYANG” para sa mga reyna. Sa isang Platong Tanso na itinuturing na pinakamatandang dokumento sa Pilipinas naitala ang kapatawarang ibinigay ng Hari ng Tundun kina Dayang Angkatan at Namwaran sa kanilang pagkakautang ng 926.4 na gramo ng ginto.

Platong Tanso na Pinakamatandang Dokumento sa Pilipinas

Sa makulay at marangya nitong kasaysayan tila naglahong parang bula ang aystetiko nitong taglay at kabaligtaran ang paglalarawan nito sa kasalukuyan…

Ang marangyang kaharian sa kasalukuyan ay kinikilalang isa sa pinakamahirap na lugar sa ating bayan.

Ang kalakakan ay masisilayan ngunit ang dayuhan ang siyang namumuhunan at alipin ang mamamayan.

Wala na ang kaharian bagkus naglalakihang gusali ang masisilayan.

Kung noo’y pinapatawad ang nagkakautang ngayo’y halos lahat ay mayroong pagkakautang na hindi mabayaran na kadalasa’y nauuwi sa paggawa ng kapahamakan.

Katawagang LAKAN at RAJAH pangalan na lamang ng paaralan o kalsada sapagkat ang higit na kilala ay si Ayong Salonga na hari ng masa.

Hiling ko sa Maykapal kung ako’y mapagbibigyan, hanapin ang pamilya na nagkautang at singilin ang halaga ng ginto na makatutulong sa aking kababayan. Ngunit ako’y anak sa kasalukuyang panahon na walang karapatan na baliin ang utos ng ninunong mapag-unawa sa kapwa. Sana tulad nila ang mga nakaupo sa luklukang ipinagkaloob sa kanila ng madla.

Kung mayroong natitirang pamana ng nakaraan ay ang taglay na katapangan ng mga mamamayan na likas sa mga taong nananahan sa lugar. Katapangan na hindi lamang sa pakikipaglaban ngunit maging sa pakikibaka sa buhay. Sa kabila ng hirap ng nararanasan ay hindi kailanman sumusuko sa mga hamong kinakaharap araw-araw.

Nawala man materyal na kamayanan ng aming kaharian ay maipagmamalaki pa rin na kami’y mga anak

ng ninuno naming matatapang! 

BEST SUMMER EVENT!

         Habang patuloy na namamasyal ang mga kakilala ko sa iba't ibang panig ng mundo, ako naman ay abalang naglakbay sa loob ng 18 araw upang pumasok sa eskwela...

SUMMER CLASS

         Ang ibig sabihin sakin nito noon MGA BAGSAK NA ESTUDYANTE NA IMBES NA MAGBAKASYON EXTENDED ANG PAG-AARAL. Ngayon napatunayan ko na wala itong katotohan dahil ito ang ektrang panahon na maaring ilaan upang mahabol ang mga dapat pang makuha na mga asignatura upang makuha ang target na pagtatapos. ARAW-ARAW ang klase kaya nakakapagod at nakaka-stress sa mga assignments, reports at deadlines!

            

      Swerte na ang dalawang oras para makarating ako ng NTC, kapag nakaalis ako ng maaga sigurado di ako male-late pero alam mo na bilang lang ang araw na hindi ako nahuli sa klase. Pasalamat na lang ako sa ilang mababait kong kaklase na pinapasok pa rin ako at pinagpapa-attendance kahit pagdating ko mga 15 minutes eh dismissed na hahahahahhahaha :D

    Iyan ang isa sa di ko makakalimutan ang maging LATE COMER at super obvious talaga na tipong nasa likod pa ang Prof. nung minsang nagmamadali ako tapos pag-upo ko uwian na hahaha! Yung dalawang examination nga namin late ako buti na lang nasagutan ko lahat ng tanong kahit na pagod na pagod ako. Sa unang subject lang naman ako ganyan at hindi ko ipinagmamalaki ang gawi kong iyan kasi hindi ko talaga ugaling mahuli ng higit sa 1 oras. Pero sa totoo lang, mas na-enjoy ko talaga ang huling dalawang subject ko.

OBRA MAESTRA

                 Kaisa-isang major subject na nakuha ko, madami kami rito at maraming mga bago. Kasama ko sina Gilmore at Eden kaya masaya ako. May mga nakilala akong mga bagong kaibigan tulad nila Kathy, Pedro at Honesto, may mga kakilala rin na mula sa Dibisyon ng Manila kaso isa lang sa kanila ang kaibigan ko si Ma'am Gema. 

                Pakiramdam ko sa klaseng ito, takot sila sa akin dahil sa aura ko hahahaha. Ilang na ilang sila na makipag-usap sa akin lalo na noong nagsimula akong magbahagi sa aming talakayan. Hindi naman sa pagmamayabang sadyang kaabang-abang ang aking sasabihin. Madalas nakikinig lamang ako at kausap ang aking mga katabi pero kapag may narinig ako na kailangan ng paglilinaw saka ako nagtataas ng kamay upang magbahagi. May pagkakataon pa nga na may isa akong kamag-aral na ipinilit ang gusto niya pero syempre hindi dapat ipilit ang maling ituturo sa mga bata. Defense mechanism niya yung sinabi niya kasi napahiya kasi siya sa sinabi niyang impormasyo na tinutulan ng lahat.

           Isa sa di ko malilimutan sa klaseng ito bukod sa may trono kami na alam naming gusto nilang makuha (upuang nakatapat sa ceiling fan hahaha) ay lagi naming napapangiti at napapahalakhak si Dr. Catacataca. Ang propesor namin na mahigit 80 taong gulang na pero aktibo pa rin sa pagtuturo. Natutuwa rin siya sa amin at wala di umano siyang kapagod-pagod dahil sadyang mahuhusay kami at mababait kaya minsan ay biglang naglabas siya ng 2K at nagpa-ice cream.

          Hindi ko malilimutan ang mga kwento ni Sir kaya naman sa huling araw ay sadyang pinasaya namin siya. Damang-dama namin ang kanyang kaligayahan noong araw na iyon. Hinding-hindi ko malilimutan ang ilang bahagi ng kanyang pahayag sa klase at ito ang edited version na winika ng aming propesor:

"Sa pagsapit ng dapit-hapon, makikipagbiruan ako sa mga bituin at buwan 

 hanggang sa masilayan ko ang pagbubukang liwayway." 
-Dr.Pamfilo Catacataca

Ang inialay kong tula para sa aming Ama, nabuo ko mula sa byahe hanggang sa bago ang aming klase sa Obra.

PAPAYA CLASS
           

             Ito naman ang klase na kahit na last period ay hindi ko kinatamarang pasukan sa dulot nitong saya at marami talaga kaming natutuhan kay Dr. Fontinoza. Naging dahilan ko rin ang signaturang ito upang di na tumuloy sa seminar sa Baguio pakiwari ko kasi mas marami akong matutuhan sa aming guro kaysa sa magbayad at maglakbay sa Baguio.

           
          First day pa lang naglakbay na kami sa iba't ibang panig ng Pilipinas. Araw-araw madami kaming natutuhan, sadyang mahuhusay at mababait ang aking mga kamag-aral na naging mga bagong kaibigan. 

Higit sa lahat lalo kong naunawaan ang kalakaran sa pampublikong paaralan at kung ano dapat gawin sa iba't ibang pagkakataon. Hinding-hindi namin malilimutan syempre ang #PAPAYA ni Dr. Pontinoza hahahaha. Sabi niya at proven for how many times, gamot di umano ito sa luslos. Ito ang paraan kung papaao:

       1. Hugasan linasan ang papaya.

       2. Hiwain ang papaya sa gitna at linisan muli.

       3. Painitin sa kalan bago ilagay sa inyong ari.

Trivia pa uli: laging may papaya sa pagkain ng mga pari at madre required sa meal nila, pampaalis libog daw kasi hehehehe.

        May natitira pang araw para magrelaks pagkatapos ng nakakapagod na pagpasok araw-araw at halos walang tulog para matapos ang mga dapat na ipasa. Kumpara sa regular semester, mas na-enjoy ko ang Summer Class kasi talagang magkakakilanlan kayo ng mga kaklase mo sa araw-araw ninyong pagkikita. Noon kasi natapos ang semestre ni hindi ko man lang nakilala ang mg kaklase ko ngayon kahit di tanda ang pangalan merong UGNAYAN. Nakakatuwa talaga...

Ang bilis... 18days is over!