Ang Laro sa Dunya’y Di Biro
ni Wilma E. Hermogenes
Espesyal
ang araw ng Sabado sa magkakaibigang Effie at Kitter, bukod sa walang pasok ay
binigyang kalayaan sila ng kanilang mga magulang na magbabad sa kompyuter ng
buong araw. Bagamat nakakapag-online sila ng higit sa isang oras kada araw ay
swerte ng makatatlo kung sasabihin nilang may i–re-research na asaynment.
Sinisiguro nilang makapag-status,
like, comment at share. Hindi nagpapahuli sa mga trending at ang
pinakakinababaliwan nila’y mga online games.
“Effie, bagong laro oh, astig.”
Sabay tingin, “ANG LARO SA DUNYA’Y
DI BIRO.”
“Dunya, mundong ginagalawan nina
Lambanag, Iraya at Badaw.”
Klik…
“Lambanag, tagapangisawa ng laro at
taglay ang lakas na makontrol ang liwanag at dilim. Sa sobrang taas, ibayong
diskarte ang kailangan upang gantimpala’y makamtan.”
Klik …
“Iraya, sa maamo at berdeng kulay ay
nakatago ang lakas na kayang magwasak sa buong Dunya kapag ginalit.”
Klik…
“Badaw, may kakayahang bumuo ng
iba’t ibang anyo upang magapi ang kalaban.”
Hindi na nakapaghintay ang dalawa
kaya sinumulan nilang basahin ang tuntunin ng laro. Sa simula’y kailangang mabuo
ang Dunya at mabuhay ang tatlong karakter, labanan ng isip at diskarte ang
puhunan. Kailangan nilang malagpasan ang lahat ng stage nito upang makuha ang
BONUS REWARD.
“Kitter, walang tayuan ito kaya
galingan mo. Alalahanin mo bukas banned tayo sa paglalaro, di ako makakatulog
pag di natin natapos ito.”
Padilim na ng halos sabay na napasigaw
at napatayo ang magkaibigan, parang nasasaniban sila habang lumiliwanag ang
monitor at tila nilalamon sila nito.
KLIK.. BONUS REWARD.. ENTER…
VIDEO UPLOADING… ANG LARO SA DUNYA’Y
DI BIRO
Lahat ng nilalang ng Diyos ay may
natatanging kakayahan. Kung ang tao ang pinakamatalino sa lahat ay hindi
maikukubling naiisahan din ang mga ito ng iba’t ibang espiritung nagkalat sa
mundo. Hindi nakikita ngunit kinakatakutan sa kaunti nitong pagpaparamdam. Ang mga
nalikha sa natural na pamamara’y labis na pinapakinabangan ng tao na patuloy sa
pagbibigay, wala itong reklamo kahit na minsan’y naaabuso. Kapag hindi na makayanan ang
ginagawa ng tao, kumikilos ng hindi inaasahan at walang nakapipigil sa lakas
nitong taglay.
Ito ang pagpapatunay na bago ang
tao, Dunya ang inunang binigyang buhay at upang mapalitaw ang aystetikong
kaanyuhan isinabay sina Lampanag, Iraya at Badaw. Paikot-ikot lamang itong si
Dunya. hindi ito pisikal na nakikita ngunit madadama ang kanyang presensya lalo
na sa pagkakataong sila’y naglalaro, nakabantay lamang ito sa kanilang
ginagawa.
“Aray! Bakit tinapakan mo naman ang
aking paanan?”
“Pasensya na, di ko napansin ang
dilim pa kasi kaya kailangan na nating gisingin si Lampanag at ang himbing pa
ng tulog.”
Napako ang dalawa sa panginorin.
Nabatubalani ang kanilang isip kaya sa lakas ng enerhiya nila’y nagresulta ng
iisang pagkilos. Nagtulakan sina Iraya at Badaw na kapwa ayaw magpagapi.
Humampas ang tubig at nag-umpukan ang lupa. Sa pagsasalubong ng kanilang lakas,
nakalikha ito ng kakaibang ingay. Ilang saglit pa’y nagliwanag na ang
kapaligiran.
“Ano bang pinaggagawa ninyo? Naputol
tuloy ang maganda kong panaginip!”
Nakangiti ito habang nakatingin kay
Iraya. Nahalata ito ni Badaw kaya bigla itong kumalas kay Iraya kaya napahampas
ang malaking alon.
“Aray ko! Nananadya ka na talaga
Iraya ha.”
“Bakit mo ba ako biglang kinalasan?
Ang sakit no’n ha.”
“Tumigil na nga kayo at mabuti pa’y simulan
na nating maglaro.”
Si Lampanag ang namumuno ng laro sa
Dunya. Nag-uunahan sina Badaw at Iraya
na abutin si Lampanag.
Bubwelo si Iraya para makaipon ng
malaking lakas at magpapaikot-ikot hanggang sa siya’y mabigatan at sabay
hihinto. Titilamsik ito pataas at iduduyan ang sarili ng paulit-ulit hanggang
sa makakaya niya upang maabot si Lampanag.
Susunod sa kanya si Badaw. Bubuo
muna siya ng matibay na pundasyon at pabloke-bloke niyang pagpapatong-patongin
ang sarili hanggang sa makabuo siya ng hugis tatsulok papataas kay Lampanag.
Hahampas ang tubig ngunit mabilis ding
bababa.
Papataas ng papataas ang lupa ngunit
guguho ring bigla.
Walang gustong sumuko at tila wala
itong mga kapaguran hanggang si Lampanag na ang antukin sa kanilang pinggagawa.
“Tigil na muna natin ito at bukas na
natin ituloy.” Sabay ang malakas na paghikab at maya-maya’y magdidilim na ang
paligid. Walang magagawa sina Iraya at Badaw kundi ang magpahinga.
Magkukunwaring tulog si Badaw at
sinusuguro muna niyang payapang natutulog na si Iraya. Ilalapit niya ng bahagya
ang sarili upang madampian si Iraya na magpapaaliwas ng kanyang pakiramdam at
mahimbing nang makatutulog.
Dito na mapapayapa si Dunya at
muling magpapaikot-ikot upang masigurong maayos lahat. Walang ingay na
maririnig maliban sa panaka-nakang pagduyan ni Iraya.
Bago magising sina Iraya at Badaw, nakagawian
na ni Lampanag na pagmasdan ang kalmadong si Iraya. Upang hindi siya mahalata, sinisilip
lamang niya ito para hindi lumikha ng nakakasilaw na liwanag. Ilang saglit pa’y
tuluyan ng didilat si Lampanag at inuuna niyang gisingin si Iraya upang
makausap.
Sa umagang iyon, nagulat si Iraya
kay Lampanag kaya humampas ang tubig ng pagkataas-taas na halos makaabot na sa
kinalalagyan ng kaibigan.
“Naku sayang muntik na kitang
maabot, kung nagkataon tulog pa si Badaw!”
Sa pagkainis nito’y akmang kikilos
ito upang gisingin si Badaw ngunit pinigilan siya ni Lampanag.
“Hayaan mo muna siyang matulog at
gusto kitang makausap ng sarilinan.”
Napahinto si Iraya at pinagmasdan
ang kausap sa kakaiba nitong kinikilos.
“Alam mo Lampanag ang aliwalas mo
ngayon kumpara kahapon na malamlam ang iyong kulay.”
Lalo pang pumuti ang panginorin at
sa paggalaw nitong si Lampanag ay bumuo ito ng hugis puso.
“Pagmasdan mo akong maigi Iraya at
magpapakita ako ng mahika.”
Mula sa pinakamalaking puso bigla itong nahati
sa lima, naging dalawa, lima uli at huli’y apat. Inulit ito Lampanag ngunit
dinahan-dahan niya upang maibatid kay Iraya ang mensahe.
Malaking puso.
Nahati sa lima, naging dalawa, lima
uli at huli’y apat na puso.
Balik sa malaking puso.
“Noon pa man Iraya napansin ko na
ang iyong kariktan at hindi ko na mapigilan ang aking sarili na ika’y pagmasdan
at bantayan. Kung hindi mo ako maabot sating paglalaro, hayaan mo akong kumapit
sa pinakamataas mong pagtalon at makasisiguro kang hindi kita bibitiwan.”
Nagpaalon-alon si Iraya sa kanyang
narinig at hindi alam kung papaanong tatanggapin ang mga narinig. Bago pa siya
makapagsalita’y nakarinig siya muli ng isang tinig.
“Pasensya ka na Lampanag, sa aking
narinig mukhang hindi na matutuloy ang naunsyami nating paglalaro at hindi na
kailanman mangyayari.”
Unti-unting lumalamlam ang
panginorin at si Badaw ay nagiging agresibo na nagdudulot ng pagkabiyak ng mga
lupa.
“Badaw, magtigil ka! Hayaan mo akong kausapin
si Lampanag.”
Mula sa maliliit na alo’y
tumitilamsik at humampas ang tubig bago magpatuloy si Iraya. Dinadama niya ang
presensya ni Dunya, kailangan niya ng tulong nito.
“Kaibigang Lampanag, bago pa man ang
iyong pagtatapat kinausap namin ni Badaw si Dunya. Ngunit dahil sa napagod ka
sa ating paglalaro kahapon, nabinbin ang gagawin naming pagbabalita sayo.”
“Humingi ako ng permiso kay Dunya na
pag-isahin kami ni Iraya. Ikaw sana ang gusto naming unang pagsabihan ngunit
ito’y paglabag sa kanyang kautasan.”
Nakatingin lamang si Lampanag sa
dalawa ngunit ang totoo ayaw na niyang marinig pa ang sasabihin ng mga ito.
“Sinaktan ninyo ako kaya’t magtutuos
tayo. Ipagpatuloy natin ang ating paglalaro. Abutin ninyo ang aking
kapatawaran!”
Bigla-biglang dumilim ang paligid at
nais pakalmahin ng dalawa ang kanilang kaibigan ngunit ang larong kanilang
kinaugalia’y naghuhudyat ng panibagong yugto at sa ganitong pagkakataon tulad
na rin ng kanilang napagkasunduan ay hindi dapat ipagpaliban lalo’t ipinahayag
na ni Lampanag ang pagbubukas ng kanilang gawain. Sa pagkakataong ito,
kakaibang laban ang dapat nilang ipanalo.
“Para sa ikakapanatag ng iyong
kalooban at patunayang mahalaga ka sa amin, simulan na natin ang ating paglalaro.”
Sa unang pagkakataon si Lampanag ay naglabas ng mga tubig na nagpabigat
kay Iraya at malalakas na alon ang kasunod nito. Nahihirapan siyang makabwelo
ngunit pinilit niyang magpaikot-ikot. Si Banaw naman ay halos matunaw at mabaon
sa kanyang pwesto. Ginamit niyang pundasyon ang nabasang lupa at nagpatuloy sa
pagtaas kahit gumuguho ang nabiyak niyang bahagi.
Yumayanig na ang Dunya
ngunit nagpatuloy sa paglalaro ang tatlo. Humampas ang tubig
ngunit bigla ring bumaba.
Tumaas ang lupa ngunit gumuhong
bigla.
Nakadama na ng matinding pagod ang
dalawa ngunit hindi nila gustong sukuan ang kanilang kaibigan. Inubos nina
Iraya at Banaw ang huli nilang lakas. Inikot-inot ni Iraya ang tubig at
hinudyat ang gagawin niyang paghampas upang tumilamsik paitaas. Nakakita ng
pagkakataon si Badaw, pinagpatong-patong muli ang lupa mula sa matibay niyang
pundasyon.
Pagbwelo ni Iraya sinalubong ito ni
Badaw. Nagtalsikan ang malalaking alon at nagkalat ang mga bahagi ng lupa kung
saan-saan, ang ilang bahagi nito’y
umabot kay Lampanag.
Ilang saglit pa’y kumalma na si
Iraya, nabasa ang kabuan ni Badaw at nagliwanag si Lampanag.
“Patawarin ninyo ako Dunya at
nilapastangan ko ang inyong kagustuhan. Ako’y sumasang-ayon na sa inyong
kagustuhan.”
Matapos ang kanyang pahayag ay mabilis
na nagpaikot-ikot ang Dunya, nanatili si Lampanag sa panginorin habang
sinasaksihan niya paggalaw ng tubig at lupa. Ang dating magkadikit lamang na si
Iraya at Badaw ay napag-isa. Nakapalibot sa tubig at ilalim nito ang lupa upang
maprotektahan siya.
Hindi nagtagal ay naglitawan sa
iba’t ibang bahagi ng tubig ang mga anyong lupa na mapuputi at maiitim na
pinulbos na buhangin. Pagkaraan nito’y sumunod ang mga batong matutulis na sa
bawat panahon ay tumataas, lumalawak at nagkaroon ng mga luntiang tanawin.
Higit na naging masaya sa Dunya,
lumawak ang katubigan at nahati ito ng mga kabundukan na siyang naging bunga ng
pagmamahalan nina Iraya at Badaw. Nagpatuloy ang paglalaro ng mga ito. Naroon
pa rin si Lambanag ngunit kung noo’y napakahirap niyang abutin, halos kasintaas
lamang niya ang ilan sa mga bago niyang kalaro.
Kaya sa pagkakataong nakararamdam
ang tao ng hindi inaasayang pangyayari na likha ng kalikasan marahil
nakaistorbo tayo sa paglalarong nagaganap sa Dunya at hindi natin mapipigilan
ang kanilang ginagawa.
MUSIC… REPLY… NEXT… PREVIOUS
Kakaibang premyo ang natanggap nina
Effie at Kitter na nagpamulat sa kanila na makisangkot sa pangyayari sa
kapaligiran gamit ang Social Media. Kaya naman bago sila tumayo’y nag-post sila
sa kanilang group accounts. Nilagyan ng caption na #angLAROsaDUNYAYdiBIRO upang
ito’y maging trending at makakuha ng BONUS REWARD.
Ang aking lahok sa Saranggola Blog Awards 6 Kwentong Pambata
