Bayan ng Maharlika

KAHARIAN NG TUNDUN

Bandila ng Kaharian ng Tundun

Kinikilala na isa sa pinakamatandang  pook sa Maynila. Isa sa mga kaharian sa Pilipinas at pinakamatatag na Imperyo sa Luzon. Pinagmulan ng mahuhusay at matatapang na mga maharlikang Pilipino na huling napabagsak ng mga Kastilang sumakop sa ating bansa.

Maringal ang pamumuhay ng mga naninirahan sa pook na ito na nakikipagkalakan sa mga karatig na bansa tulad ng Malay, Borneo at Tsina. Kinalaunan maliban sa pakikipagkalakan ay napamahal din ang mga ito sa mga mamamayan ng Tundun kung kaya’t ang ilan sa kanila ay nakaisang dibdib ng ilang pinuno nito. Kaya’t hindi nakapagtataka na ang mga naninirahan sa kahariang ito ay multikultural na pinaghalo-halong lahi ng ating mga ninuno at dayuhang napadpad sa kaharian.

Kakabit ng mga pangalan ng namuno sa imperyong iyo ang “LAKAN” o  “RAJAH” na nangangahulugang pinuno o hari at “DAYANG” para sa mga reyna. Sa isang Platong Tanso na itinuturing na pinakamatandang dokumento sa Pilipinas naitala ang kapatawarang ibinigay ng Hari ng Tundun kina Dayang Angkatan at Namwaran sa kanilang pagkakautang ng 926.4 na gramo ng ginto.

Platong Tanso na Pinakamatandang Dokumento sa Pilipinas

Sa makulay at marangya nitong kasaysayan tila naglahong parang bula ang aystetiko nitong taglay at kabaligtaran ang paglalarawan nito sa kasalukuyan…

Ang marangyang kaharian sa kasalukuyan ay kinikilalang isa sa pinakamahirap na lugar sa ating bayan.

Ang kalakakan ay masisilayan ngunit ang dayuhan ang siyang namumuhunan at alipin ang mamamayan.

Wala na ang kaharian bagkus naglalakihang gusali ang masisilayan.

Kung noo’y pinapatawad ang nagkakautang ngayo’y halos lahat ay mayroong pagkakautang na hindi mabayaran na kadalasa’y nauuwi sa paggawa ng kapahamakan.

Katawagang LAKAN at RAJAH pangalan na lamang ng paaralan o kalsada sapagkat ang higit na kilala ay si Ayong Salonga na hari ng masa.

Hiling ko sa Maykapal kung ako’y mapagbibigyan, hanapin ang pamilya na nagkautang at singilin ang halaga ng ginto na makatutulong sa aking kababayan. Ngunit ako’y anak sa kasalukuyang panahon na walang karapatan na baliin ang utos ng ninunong mapag-unawa sa kapwa. Sana tulad nila ang mga nakaupo sa luklukang ipinagkaloob sa kanila ng madla.

Kung mayroong natitirang pamana ng nakaraan ay ang taglay na katapangan ng mga mamamayan na likas sa mga taong nananahan sa lugar. Katapangan na hindi lamang sa pakikipaglaban ngunit maging sa pakikibaka sa buhay. Sa kabila ng hirap ng nararanasan ay hindi kailanman sumusuko sa mga hamong kinakaharap araw-araw.

Nawala man materyal na kamayanan ng aming kaharian ay maipagmamalaki pa rin na kami’y mga anak

ng ninuno naming matatapang!